ZEKRANIZOWANY @Filmaster

The Avengers

Tak, zwykle były złymi bohaterami swoich filmów, gorszymi o tych bestii, z którymi walczyły siły dobra.

The Avengers

Zależy od taktyki jaką obiorą, czyli od scenariusza.

Edgar Wright jest filmowym DJ, a jego utwory filmowe to remiksy konwencji filmowych. Remiksy ciekawe i sympatyczne, wykonane w charakterystycznym stylu, na który składa się humor i ironia, „ekumenizm gatunkowy”

Wysyp żywych trupów (2004)

Madagaskar (2005)

Wydawałoby się, że to słodka i urocza historia o sile przyjaźni, ale to tylko pozory. Gdy przyjrzymy się uważniej animacji „Madagaskar” zobaczymy, że prawdziwym jej przesłaniem jest ukazanie siły egoizmu

Sprawiedliwe bezprawie

W czym dobry zagrał ostatnio Hopkins? W takich samych słabiakach jak De Niro.

Sprawiedliwe bezprawie

Chyba tak, mało ostatnio kręci się o mafii i gangsterach. Może, gdy obniży swoja stawkę za film, zagra u Patryka Vegi w drugiej części Pitt Bulla, albo w kontynuacji serialu ekstradycja. A tak naprawdę to już nikt nie chce oglądać 70 latka jako głównego bohatera. Chyba powinien zacząć grać w serialach.

Sprawiedliwe bezprawie

No jasne, że maliny to tak instytucja mobilizacji znanych nazwisk do dobrej gry, by nie odcinali tylko kuponów od dobrze zagranych, wcześniejszych rol. Ale chyba obydwoje się zgadzamy, że aktorstwo Cages ostatnimi czasy, to dziwne fryzury i słaba, dziwna gra w kaszance filmowej?

Bóg zemsty (2011)

Sprawiedliwe bezprawie

a nieprawd, że nieprawda, bo to prawda:). Wcześnie Cage grywał w filmach zły, dobrych i wybitnych. A od jakiejś dekady grywa głownie w złych, a czasem zdarzy mu się zagrać w jakiś dobrym. Wcześniej był kilka razy nominowany do Oscara, a ostatni 10 lat to tylko nominacje do Malin.

Bóg zemsty (2011)

Ten film nie mógł być dobry. Dobry być nie mógł, bo gra w nim Nicolas Cage, a wiadomo, że od dobrych ośmiu lat, Cage w dobrych filmach nie grywa. To nie jest przypadek. To chyba świadomy projekt Nicolasa

The Avengers (2012)

Filmowa drużyna gwiazd - aktorskich i popkulturowych - wszyscy dobrzy i sprawiedliwi w jednym filmie, w jednej drużynie. To tak jakby w jednym teamie grał Messi, Ronaldo, ale i Maradona a nawet Pele albo Guardiola.

Gdzieś zgubiłem moje ego.

Aha, w samym filmie jest nawet podana taka interpretacja. Historia Zeliga jako historia żydów w Ameryce.

Zelig (1983)

Charakterystycznym rysem filmów Wodnego Allena jest wyolbrzymianie nieszczęścia do wielkości groteski, to ciągłe dowcipkowanie o nędznym i krótkim życiu. Wydaje się, że Allen pisze scenariusze dwuetapowo.

W ciemności (2011)

I znów niepowodzenie, i znów nie wyleczymy się z kompleksów wobec zachodu. (Kontekst oscarowy)

Niemy artysta

Kiedyś, w czasach gdy Lukas był jeszcze reżyserem-artystą a nie reżyserem-szefem działu marketingu, powiedział, że "nic nie jest łatwiejsze od wzbudzania emocji w widzu, wystarczy wrzucić na ekran słodkiego kotka a później skręcić mu kark". I "Artysta" to właśnie taki mix zabawnych ujęć, wywołujących litość albo śmiech, które razem nie tworzą ciekawej historii. Najwięcej emocji w tym filmie przecież wywołuje pies, ciągle powtarzając ten sam motyw. A miny Velentina to... no mój tatuś robił śmieszniejsze,

Annie Hall (1977)

Minimalne zużycie środków filmowych z jednoczesnym nowatorskim podejściem do nich. Film oparty na jednym bohaterze, a akcja napędzana głównie przez słowa, które są bombą atomowa humoru i inteligencji. Dużo psychoanalizy, dużo śmiechu z psychoanalizy, a przesłanie Freudowskie. Życie nie tylko jest nędzne, ale i zamknięte w dziwnym cyklu nieszczęścia, ciągle powtarzającym się schemacie: nienasycenie - pożądania - chwila satysfakcji - nuda - nienasycenie....
I co ciekawe, ciągle się łudzimy, że uda nam się ten cykl zatrzymać na etapie szczęścia i satysfakcji. Podsumowując - śmiech przez łzy.